56 (E)SD
NARAYANA SUKTAM
INTRODUCTION
In the 13th chapter of Bhagavadgita,
Krishna says
ज्योतिषामपि तज्ज्योति:
तमसः परमुच्यते।
ज्ञानं ज्ञेयं ज्ञानगम्यं
हृदि सर्वस्य विष्ठितम्॥१३.१७॥
jyotiṣhām api taj jyotis tamasaḥ param uchyate
jñānaṁ jñeyaṁ jñāna-gamyaṁ hṛidi sarvasya viṣhṭhitam ॥ 13. 17 ॥
Brahman is said to be
The Light of all Lights,
Beyond Darkness; TASYA
Brahman is Knowledge,–
Brahman is Knowable and
Attainable through Knowledge.
In fact, Brahman remains
well-established
In the hearts of all as Antaryamin.
There is a Vedic Hymn called
Narayana Suktam which is usually
recited as part of Mantra Pushpam.
Suktam means ‘that which is
well-articulated or well-expressed.’
This Suktam contains three sections.
In the first section, we
understand the Glory and
Splendour of Narayana.
In the second, we are helped to enter our own Hrudaya.
In the Hrudayakasa, we are helped to visualize the core of the heart where we get a glimpse of Prana in a ring of flames, and within it the Spark of Jivatma and within it the Flash of Paramatma.
Then the third section tells us to surrender ourselves to Supreme Narayana and seek His Grace.
Let us Listen to this Sukta,
Let us Understand the Meaning,
Let us Meditate on Narayana, and
Let us then Recite the Sukta.
58-72 NARAYANA SUKTAM
सहस्र शीर्षं देवं विश्वाक्षं विश्वशंभुवम्।
विश्वं नारायणं दॆवमक्षरं पर॒मं प॒दम्
ōm sahasraśīrṣaṁ devaṁ viśvākśaṁ viśvaśambhuvaṁ,
viśvaṁ nārāyaṇaṁ devamakśaraṁ paramaṁ padam.
I meditate on Narayana.
Narayana is the Origin of all Knowledge,
Narayana is the Goal of all Knowledge too.
Narayana is the Cause as well as
the Master of all humanity.
Narayana abides in all Beings.
He is Glorious and Resplendent
with innumerable Heads
and with as many Eyes all over.
Narayana is the Greatest Benefactor
to the entire Universe.
Narayana is indeed the very Universe.
Narayana is Imperishable and All-Surpassing.
His is the Supreme State
one should aspire to attain.
60.
विश्वतः परमान्नित्यं विश्वं नारायणग्ं हरिं l
विश्वमेवेदं पुरुषः तद्विश्व मुप जीवति ll
viśvataḥ paramam nityaṁ viśvaṁ nārāyaṇagï harim,
viśvamevedaṁ puruṣastadviśvamupajīvati.
I meditate on Narayana
Narayana is Himself the Universe.
Yet He is greater than the Universe.
Narayana is Eternal and Supreme.
Narayana is the Destroyer of Sin and Ignorance.
He keeps supporting the Universe.
He is the Goal of Humanity
I meditate on Narayana.
पतिं विश्वस्यात्मॆश्वरग्ं शाश्वतग्ं शिवमच्युतम् ।
नारायणं महाज्ञेयं विश्वात्मानं परायणम् ॥
patiṁ viśvasyātmeśvaragï śāśvatagï śivamacyutam,
nārāyaṇaṁ mahājñeyaṁ viśvātmānaṁ parāyaṇam.
Narayana is the Protector and Ruler
of the individual Souls.
He has embodied Himself in every Being.
He is eternal and supremely Auspicious.
Narayana is the Self — Supreme and Unchanging.
He is most worthy of being known.
One should surrender to Him
and seek Refuge in Him.
I meditate on such Narayana.
ना॒राय॒णप॑रो ज्यो॒ति॒रा॒त्मा ना॑राय॒णः प॑रः ।
ना॒राय॒ण प॑रं ब्र॒ह्म॒ त॒त्त्वं ना॑राय॒णः प॑रः ।
ना॒राय॒णप॑रोध्याता ध्या॒नं ना॑राय॒णः प॑रः ।
nārāyaṇaḥ paraṁ brahma tattvaṁ nārāyaṇaḥ paraḥ,
nārāyaṇaḥ paro jyotirātmā nārāyaṇaḥ paraḥ.
nārāyaṇaḥ paro dhyātā dhyānam nārāyaṇaḥ paraḥ.
Narayana is Param Jyoti, Supreme Light.
Narayana is Param Atmaa, Supreme Self.
Narayana is Param Brahma, Supreme Brahma.
Narayana is Param Tattvam, Supreme Reality.
Narayana is Param Dhyaataa, Supreme Meditator.
Narayana is Param Dhyaanam, Supreme Meditation.
I meditate on such Narayana.
यच्च किंचित् जगत् सर्वं दृश्यते श्रूयतेऽपि वा ।
अंतर्बहिश्च तत्सर्वं व्याप्य नारायणः स्थितः ॥
yacca kiñcijjagatsarvaṁ dṛśyate śrūyate’pi vā,
antarbahiśca tatsarvaṁ vyāpya nārāyaṇaḥ sthitaḥ.
Whatever is there in this world
known through perception
or known by hearing,-
Narayana remains pervaded all over that,
Both within and without.
I meditate on such Narayana.
अनन्तमव्ययं कविग्ं समुद्रेन्तं विश्वशंभुवम् ।
पद्म कोश प्रतीकाशग्ं हृदयं चाप्यधोमुखम् ॥
anantamavyayaṁ kavigï samudre’ntaṁ viśvaśambhuvam,
padmakośapratīkāśagï hṛdayaṁ cāpyadhomukham.
I meditate on Narayana
the Limitless, Unchanging and All-Knowing One.
He is the end of all striving and struggle
in the Sea of Samsara.
He is the Cause of Happiness
for everyone in the world.
Where and how should I meditate?
It is by means of visualization,
it is in one’s own Heart,
which is comparable to an Inverted Lotus Bud.
अधो निष्ठ्या वितस्त्यान्ते नाभ्यामुपरि तिष्ठति ।
ज्वालमालाकुलं भाती विश्वस्यायतनं महत् ॥
adho niṣṭayā vitasyānte nābhyāmupari tiṣṭhati,
jvālamālākulaṁ bhāti viśvasyāyatanaṁ mahat.
I meditate on Narayana.
I visualize Him in my own Hrudaya,
which is like an inverted Lotus Bud
that is at a place one hand-span
below the throat-front
and one hand-span above the navel.
That is the Great Dwelling Place
for the entire Universe.
That Abode looks blazing
like a Garland of Flames.
सन्ततगुं शिलाभिस्तु लम्बत्या कोशसन्निभम् ।
तस्यान्ते सुषिरग्ं सूक्ष्मं तस्मिन् सर्वं प्रतिष्ठितम् ॥
santatagï śilābhistu lambatyākośasannibham,
tasyānte suṣiragï sūkśmaṁ tasmin sarvaṁ pratiṣṭhitam.
My Hrudaya, which is like
a shining Lotus Bud,
is kept suspended
with the help of Naadis,- the Energy Channels,-
on all sides.
At its Centre is Subtle Space, – Sukshma Akaasaha
– in which everything stands
well-supported and well-established.
I meditate on Narayana.
तस्य मध्ये महानग्निर् र्विश्वार्चिर् र्विश्वतो मुखः ।
सॊ2ग्रभुग्विभजन् तिष्ठन्नाहारमजरः कविः ॥ 9 ॥
tasya madhye mahanagnirviśvārcirviśvatomukhaḥ,
so’grabhug vibhajan tiṣṭhan āhāramajaraḥ kaviḥ.
In the middle of that Subtle Space
is the Great Fire, blazing all through,
spreading on all sides.
That Fire is the PRANA.
As digestive Fire, it accepts
the food offered to it
and keeps it assimilating.
That Fire – the PRANA –
remains Ageless and All-Knowing.
I meditate on Narayana.
तिर्यगूर्ध्वमधश्शायी रश्मयस्तस्य सन्तता ।
सन्तापयति स्वं देहमापाद तलमस्तकः ।
तस्य मध्ये वह्निशिखा अणीयोर्ध्वा व्यवस्थितः ॥ 10 ॥
tiryagūrdhvamadaḥśāyī raśmayastasya santatāḥ,
santāpayati svaṁ dehamāpātatalamastakam,
tasya madhye vahniśikhā aṇīyordhvā vyavasthitaḥ.
That Fire – the PRANA –
keeps its Rays spreading
on all sides, continually.
It helps to keep its own body warm
from head to toe.
At the Centre of that Fire, the PRANA,
in the narrow space known as SUSHUMNA,
there abides a Tongue of Fire.
the Flame turned upward,
subtle, minute and atom-like,
the JEEVA.
I meditate on Narayana.
नीलतोयद–मध्यस्थात्–विद्युल्लॆखॆव भास्वरा ।
नीवारशूकवत्तन्वी पीता भास्वत्यणूपमा ॥
nīlatoyadamadhyasthād vidyullekheva bhāsvarā,
nīvāraśūkavattanvī pītā bhāsvatyaṇūpamā.
That subtle Tongue of Fire, the JEEVA,
is of the colour of Shining Gold,
dazzling like the Flash of Lightning
that appears in the middle of a dark,
rain-bearing cloud.
It is as subtle as the tip
of a paddy grain —
minute and atom-like.
I meditate on Narayana.
तस्याः शिखाया मध्ये परमात्मा व्यवस्थितः ।
स ब्रह्म स शिवः स हरिः सेन्द्रः सोऽक्षरः परमः स्वराट् ॥
tasyāḥ śikhāyā madhye paramātmā vyavasthitaḥ,
sa brahma sa śivaḥ sa hariḥ sendraḥ so’kṣaraḥ paramaḥ svarāṭ.
In the middle of that subtle Tongue of Fire,
The JEEVA, In it
is to be found PARAMAATMAA,
well-settled and well- established.
He is verily Brahma, Shiva, Vishnu and Indra.
He is Imperishable and Supremely Self-Luminous
Pure COSCIOUSNESS.
I meditate on HIM.
ऋतग्ग्ं सत्यं परं ब्रह्म पुरुषं कृष्ण पिङ्गलम् ।
ऊर्ध्वरेतं विरूपाक्षं विश्वरूपाय वै नमो नमः ॥
ṛtagï satyaṁ paraṁ brahma puruṣaṁ kṛṣṇapiṅgalam,
ūrdhvaretaṁ virūpākśaṁ viśvarūpāya vai namo namaḥ.
I bow down before NARAYANA.
I Surrender myself to HIM
who is SUPREME PURUSHA
with Universal Form,
endowed with Righteousness and Truth.
He is of Bluish-Yellow Colour,
absolutely Chaste,
with the uncommon Third-Eye.
I surrender to HIM
in the Lotus of my Heart.
My Salutations to NARAYANA again and again.
नारायणाय विद्महे वासुदेवाय धीमहि ।
तन्नो विष्णुः प्रचोदयात् ॥
nārāyaṇāya vidmahe vāsudevāya dhīmahi,
tanno viṣṇuḥ pracodayāt.
ॐ शांति शांति शांतिः ॥
ōṁ śāntiḥ śāntiḥ śāntiḥ.
We understand Narayana,
We meditate on Vasudeva,
May that Vishnu inspire and enlighten us!
Om Shantih Shantih Shantih
ನಾರಾಯಣ ಸೂಕ್ತಮ್
ಆತ್ಮ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದೆಡೆಗೆ ಭಾಗ– 1
ಪರಿಚಯ
ಶ್ರೀಮದ್ಭಗವದ್ಗೀತೆಯ ಹದಿಮೂರನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ
ಜ್ಯೋತಿಷಾಮಪಿ ತಜ್ಜ್ಯೋತಿಃ
ತಮಸಃ ಪರಮುಚ್ಯತೇ ।
ಜ್ಞಾನಂ ಜ್ಞೇಯಂ ಜ್ಞಾನಗಮ್ಯಂ
ಹ್ರುದಿ ಸರ್ವಸ್ಯ ವಿಷ್ಠಿತಮ್ ॥ 13-17॥
ತಮಸ್ಸಿನಿಂದ ಆಚೆಗಿರುವ ಎಲ್ಲ ಜ್ಯೋತಿಗಳ
ಜ್ಯೋತಿಯೇ ಬ್ರಹ್ಮನ್ ಎಂಬುದಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಬ್ರಹ್ಮನೇ ಜ್ಞಾನ,:-
ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮನನ್ನು ಅರಿಯಬಹುದಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಪ್ತಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಾಗಿದೆ.
ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಬ್ರಹ್ಮನು ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಯಾಮಿಯಾಗಿ, ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಂತ್ರಪುಷ್ಪದ ಭಾಗವಾಗಿ ಪಠಿಸಲಾಗುವ ನಾರಾಯಣ ಸೂಕ್ತ ಎಂಬ ವೈದಿಕ ಸ್ತೋತ್ರವೊಂದಿದೆ. ಸೂಕ್ತ ಎಂದರೆ “ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಉಚ್ಛರಿಸಲಾದ ಅಥವಾ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಾದ ಸಂಗತಿ” ಎಂಬ ಭಾವ ಬರುತ್ತದೆ.
ಈ ಸೂಕ್ತವು ಮೂರು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಮೊದಲನೆಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾವು ನಾರಾಯಣನ ವೈಭವ ಮತ್ತು ಭವ್ಯತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.
ಎರಡನೆಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹೃದಯದಾಳಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ನಮಗೆ ಸಹಾಯಕವಾಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ದೊರಕುತ್ತದೆ. ಹೃದಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ, ಹೃದಯದ ಮಧ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ, ಜ್ವಾಲೆಗಳ ಉಂಗುರದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಣದ ಒಂದು ಇಣುಕು ನೋಟವನ್ನು ಕಾಣಲು ಇದು ನಮಗೆ ಸಹಾಯಕವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಆ ಜ್ವಾಲೆಗಳ ಉಂಗುರದೊಳಗೆ ಜೀವಾತ್ಮನ ಕಿಡಿಯನ್ನೂ ಮತ್ತು ಆ ಕಿಡಿಯೊಳಗಿನ ಪರಮಾತ್ಮನ ಪ್ರಕಾಶವನ್ನೂ ಕಾಣಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.
ನಂತರ ಮೂರನೆಯ ಭಾಗವು, ಪರಮಾತ್ಮನಾದ ನಾರಾಯಣನಿಗೆ ನಾವು ಶರಣಾಗತರಾಗಿ, ಆತನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ಹೊಂದುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
ಈ ಸೂಕ್ತವನ್ನು ನಾವು ಆಲಿಸೋಣ
ಇದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿ ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ಕುರಿತು ನಾವು ಧ್ಯಾನಿಸೋಣ
ನಂತರ ನಾವು ಸೂಕ್ತವನ್ನು ಪಠಿಸೋಣ.
ಸಹಸ್ರ ಶೀರ್ಷಂ ದೇವಂ ವಿಶ್ವಾಕ್ಷಂ ವಿಶ್ವಶಂಭುವಮ್ ।
ವಿಶ್ವಂ ನಾರಾಯಣಂ ದೇವಮಕ್ಷರಂ ಪರಮಂ ಪದಮ್ ॥ 1 ॥
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಎಲ್ಲ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲವೇ ನಾರಾಯಣ.
ಸಮಸ್ತಜ್ಞಾನದ ಧ್ಯೇಯವೂ ಸಹ ನಾರಾಯಣನೇ.
ಮನುಷ್ಯ ಕುಲದ ಮೂಲ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲ ಮನುಕುಲದ ಒಡೆಯ
ನಾರಾಯಣನೇ.
ಸಕಲ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾರಾಯಣನು ನೆಲಸಿದ್ದಾನೆ.
ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಶಿರಗಳನ್ನುಳ್ಳ ಮತ್ತು ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಕಣ್ಣುಗಳುಳ್ಳ ಈತನೇ
ತೇಜಸ್ವಿಯು ಮತ್ತು ಮಹಿಮಾನ್ವಿತನು.
ನಾರಾಯಣನು ಸಮಸ್ತ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಮಹಾನ್ ಪೋಷಕನಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ದಿಟವಾಗಿ ವಾಸ್ತವಿಕವಾದ ಜಗತ್ತೇ ನಾರಾಯಣನಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ನಾರಾಯಣನು ಅವಿನಾಶಿಯು ಮತ್ತು ಅತಿಶಯನು.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಹೊಂದಬೇಕೆಂದು ಹಂಬಲಿಸುವ ಪರಮಪದ ಆತನದು.
ವಿಶ್ವತಃ ಪರಮಾನ್ನಿತ್ಯಂ ವಿಶ್ವಂ ನಾರಾಯಣಗ್ಂ ಹರಿಂ ।
ವಿಶ್ವಮೇವೇದಂ ಪುರುಷಃ ತದ್ವಿಶ್ವಂ ಮುಪಜೀವತಿ ॥ 2 ॥
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನಾರಾಯಣನೇ ಸ್ವಯಂ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ಆದಾಗ್ಯೂ ಆತನು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅತೀತನು.
ನಾರಾಯಣನು ಸನಾತನನು ಮತ್ತು ಪರಮ ಶ್ರೇಷ್ಠನು.
ಪಾಪ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನದ ನಾಶಕಾರಕನು ನಾರಾಯಣನು.
ಈತನು ಜಗತ್ತನ್ನು ಸದಾ ಸಂರಕ್ಷಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.
ಈತನೇ ಮನುಕುಲದ ಧ್ಯೇಯವಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ಅಂತಹ ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಪತಿಂ ವಿಶ್ವಸ್ಯಾತ್ಮೇಶ್ವರಗ್ಂ ಶಾಶ್ವತಂಗ್ಂ ಶಿವಮಚ್ಯುತಮ್ ।
ನಾರಾಯಣಂ ಮಹಾಜ್ಞೇಯಂ ವಿಶ್ವಾತ್ಮಾನಂ ಪರಾಯಣಮ್ ॥ 3 ॥
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಜೀವಾತ್ಮನನ್ನೂ, ಆಳುವವನು ಮತ್ತು ರಕ್ಷಿಸುವವನು ನಾರಾಯಣ. ಸಕಲ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ಈತನು ಒಂದಾಗಿ ಸೇರಿಹೋಗಿದ್ದಾನೆ.
ಈತನು ಸನಾತನನು ಮತ್ತು ಪರಮ ಶುಭಕಾರಕನು.
ನಾರಾಯಣನು ಅಚಂಚಲನು ಮತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮನು.
ಅರಿಯಬೇಕೆಂದಿರುವವರಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಈತನೇ ಅತ್ಯಂತ ಯೋಗ್ಯನು, ಅರ್ಹನು.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಈತನಿಗೆ ಶರಣಾಗತರಾಗಬೇಕು ಮತ್ತು ಈತನಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು.
ಅಂತಹ ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನಾರಾಯಣಪರೋ ಜ್ಯೋತಿರಾತ್ಮಾ ನಾರಾಯಣಃ ಪರಃ ।
ನಾರಾಯಣ ಪರಂ ಬ್ರಹ್ಮ ತತ್ತ್ವಂ ನಾರಾಯಣಃ ಪರಃ ।
ನಾರಾಯಣಪರೋಧ್ಯಾತಾ ಧ್ಯಾನಂ ನಾರಾಯಣಃ ಪರಃ ॥ 4 ॥
ನಾರಾಯಣನು ಪರಮ ಜ್ಯೋತಿಯು
ನಾರಾಯಣನು ಪರಮಾತ್ಮನು.
ನಾರಾಯಣನು ಪರಂಬ್ರಹ್ಮನು.
ನಾರಾಯಣನು ಪರಮ ತತ್ವವು ಅಂದರೆ ಪರಮವಾದ ಅಸ್ತಿತ್ವವು.
ನಾರಾಯಣನು ಪರಮ ಧ್ಯಾತನು, ಅಂದರೆ ಪರಮ ಧ್ಯಾನಸ್ಥನು.
ನಾರಾಯಣನು ಪರಮ ಧ್ಯಾನವು.
ಅಂತಹ ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಯಚ್ಚ ಕಿಂಚಿತ್ ಜಗತ್ ಸರ್ವಂ ದೃಶ್ಯತೇ ಶ್ರೂಯತೇಽಪಿ ವಾ ।
ಅಂತರ್ಬಹಿಶ್ಚ ತತ್ಸರ್ವಂ ವ್ಯಾಪ್ಯ ನಾರಾಯಣಃ ಸ್ಥಿತಃ ॥ 5 ॥
ಅನುಭವ ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಗ್ರಹಿಸುದುದಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರುವುದಾಗಲೀ, ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿರುವ ಯಾವುದೇ ಆಗಲೀ, ಅದರ ಸುತ್ತಲೂ, ಅದರ ಒಳಗೂ ಹಾಗೂ ಹೊರಗೂ ನಾರಾಯಣನು ವ್ಯಾಪಿಸಿರುತ್ತಾನೆ.
ಅಂತಹ ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಅನಂತಮವ್ಯಯಂ ಕವಿಗ್ಂ ಸಮುದ್ರೇಂತಂ ವಿಶ್ವಶಂಭುವಮ್ ।
ಪದ್ಮ ಕೋಶ ಪ್ರತೀಕಾಶಗ್ಂ ಹೃದಯಂ ಚಾಪ್ಯಧೋಮುಖಮ್ ॥ 6 ॥
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಆದಿ, ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದವನು, ಅತೀತನು, ಸ್ಥಿರನು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಲ್ಲವನು.
ಸಂಸಾರವೆಂಬ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಹೆಣಗಾಟ ಮತ್ತು ಹೋರಾಟಗಳನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸುವವನು ಈತ. ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲರ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ಕಾರಣಕರ್ತನು ಈತ.
ಎಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಹೇಗೆ ನಾನು ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು?
ತಲೆಕೆಳಗಾದ ಕಮಲದ ಮೊಗ್ಗಿಗೆ ಹೋಲಿಸಲಾಗುವ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಹೃದಯಗಳೊಳಗೆ, ಅದರ ಚಿತ್ರಣದ, ಸಹಾಯದಿಂದ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು.
ಅಧೋ ನಿಷ್ಠ್ಯಾ ವಿತಸ್ತ್ಯಾಂತೇ ನಾಭ್ಯಾಮುಪರಿ ತಿಷ್ಠತಿ ।
ಜ್ವಾಲಾಮಾಲಾಕುಲಂ ಭಾತೀ ವಿಶ್ವಸ್ಯಾಯತನಂ ಮಹತ್ ॥ 7 ॥
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನಾಭಿಯಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಒಂದು ಗೇಣುದ್ದದ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂಗೊರಳಿನಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಒಂದು ಗೇಣುದ್ದದ ದೂರದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ, ತಲೆಕೆಳಗಾದ ತಾವರೆಯ ಮೊಗ್ಗಿನಂತಿರುವ ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ಆತನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಸಕಲ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಕ್ಕೆ ಅದು ಬೃಹತ್ ವಾಸಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ. ಆ ನಿವಾಸವು ಜ್ವಾಲೆಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಮಾಲೆಯಂತೆ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಸಂತತಂಗ್ಂ ಶಿಲಾಭಿಸ್ತು ಲಂಬತ್ಯಾ ಕೋಶಸನ್ನಿಭಮ್ ।
ತಸ್ಯಾಂತೇ ಸುಷಿರಗ್ಂ ಸೂಕ್ಷ್ಮಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಸರ್ವಂ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತಮ್ ॥ 8 ॥
ಹೊಳೆಯುವ ತಾವರೆಯ ಮೊಗ್ಗಿನಂತಿರುವ ನನ್ನ ಹೃದಯವು, ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗಳಿಂದಲೂ ಆವರಿಸಿರುವ ಶಕ್ತಿಯ ಕಾಲುವೆಗಳಂತಹ ನಾಡಿಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ತೂಗಾಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಅದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿವೆ ಮತ್ತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಂರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ.
ತಸ್ಯ ಮಧ್ಯೇ ಮಹಾನಗ್ನಿರ್ ವಿಶ್ವಾರ್ಚಿರ್ ವಿಶ್ವತೋ ಮುಖಃ ।
ಸೋಽಗ್ರಭುಗ್ವಿಭಜನ್ ತಿಷ್ಠನ್ನಾಹಾರಮಜರಃ ಕವಿಃ ॥ 9 ॥
ಆ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಆಕಾಶದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲ ದಿಕ್ಕುಗಳಿಗೂ ಹರಡುತ್ತಿರುವ, ಎಲ್ಲೆಡೆ ಧಗಧಗಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಹಾನ್ ಜ್ವಾಲೆಯಿದೆ.
ಆ ಜ್ವಾಲೆಯೇ ಪ್ರಾಣವು. ಜಠರಾಗ್ನಿ ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಣವು, ಅದಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಪಿಸಿದ ಆಹಾರವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅದನ್ನು ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆ ಪ್ರಾಣವೆಂಬ ಅಗ್ನಿಯು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದಿರುವಂತಹದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಜರಾಮರವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ತಿರ್ಯಗೂರ್ಧ್ವಮಧಶ್ಶಾಯೀ ರಶ್ಮಯಸ್ತಸ್ಯ ಸಂತತಾ ।
ಸಂತಾಪಯತಿ ಸ್ವಂ ದೇಹಮಾಪಾದ ತಲಮಸ್ತಕಃ ।
ತಸ್ಯ ಮಧ್ಯೇ ವಹ್ನಿಶಿಖಾ ಅಣೀಯೋರ್ಧ್ವಾ ವ್ಯವಸ್ಥಿತಃ ॥ 10 ॥
ಪ್ರಾಣಾಗ್ನಿಯು, ನಿರಂತರವಾಗಿ ತನ್ನ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲೂ ಪಸರಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದು ತಲೆಯಿಂದ ಪಾದದವರೆಗೆ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ದೇಹವನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಾಣಾಗ್ನಿಯ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ, ಸುಷುಮ್ನಾ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಕಿರಿದಾದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯ ನಾಲಿಗೆಯೊಂದು ನೆಲೆಸಿರುತ್ತದೆ.
ಗೂಢವಾದ, ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ಮತ್ತು ಅಣುವಿನಂತಿರುವ ಆ ಬೆಂಕಿಯ ಕೆನ್ನಾಲಿಗೆಯ ಜ್ವಾಲೆಯು ಮೇಲ್ಮುಖವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದುವೇ ಜೀವ.
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನೀಲತೋಯದ–ಮಧ್ಯಸ್ತಾತ್–ವಿದ್ದ್ಯುಲ್ಲೇಖೇವ ಭಾಸ್ವರಾ ।
ನೀವಾರಶೂಕವತ್ತನ್ವೀ ಪೀತಾ ಭಾಸ್ವತ್ಯಣೂಪಮಾ ॥ 11 ॥
ಈ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ಬೆಂಕಿಯ ಕೆನ್ನಾಲಿಗೆ, ಅಂದರೆ ಜೀವವು,
ಕಪ್ಪಗಿನ ಮಳೆಮುಗಿಲಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಗೋಚರಿಸುವ ಕಣ್ಣುಕುಕ್ಕುವ ಮಿಂಚಿನ ಸ್ಫುರಣದಂತೆ, ಹೊಳೆಯುವ ಬಂಗಾರದ ವರ್ಣವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಭತ್ತದ ತೆನೆಯ ತುದಿಯಂತೆ ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವೂ, ಅಣುವಿನಂತೆ ಬಲು ಸಣ್ಣದಾಗಿಯೂ ಇರುತ್ತದೆ.
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ತಸ್ಯಾಃ ಶಿಖಾಯಾ ಮಧ್ಯೇ ಪರಮಾತ್ಮಾ ವ್ಯವಸ್ಥಿತಃ ।
ಸ ಬ್ರಹ್ಮ ಸ ಶಿವಃ ಸ ಹರಿಃ ಸ ಇಂದ್ರಃ ಸೋಽಕ್ಷರಃ ಪರಮಃ ಸ್ವರಾಟ್ ॥ 12॥
ಜೀವದ ಅಂದರೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿರುವ ಬೆಂಕಿಯ ಕೆನ್ನಾಲಿಗೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಂಡ ಮತ್ತು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿತವಾದ ಪರಮಾತ್ಮನನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ. ಸತ್ಯವಾಗಿ ಈತನೇ ಬ್ರಹ್ಮ, ಶಿವ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಇಂದ್ರ. ಈತನು ಅವಿನಾಶಿ ಮತ್ತು ಅಪಾರವಾದ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಭೆಯುಳ್ಳವನು.
ಈತನೇ ಪವಿತ್ರವಾದ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ಆತನನ್ನು ಕುರಿತು ನಾನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಋತಗ್ಂ ಸತ್ಯಂ ಪರಂ ಬ್ರಹ್ಮ ಪುರುಷಂ ಕೃಷ್ಣ ಪಿಂಗಲಮ್ ।
ಊರ್ಧ್ವರೇತಂ ವಿರೂಪಾಕ್ಷಂ ವಿಶ್ವರೂಪಾಯ ವೈ ನಮೋ ನಮಃ ॥ 13 ॥
ನಾರಾಯಣನಿಗೆ ನಾನು ಶಿರಬಾಗಿ ನಮಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಧರ್ಮಶೀಲತೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ಸತ್ಯತತ್ವದಿಂದ ಸಂಪನ್ನನಾದ,
ಈತನು ಕೃಷ್ಣ ಪಿಂಗಲ ವರ್ಣದವನು ಅಂದರೆ ನೀಲಿ ಮತ್ತು ಹಳದಿ ವರ್ಣಗಳ ಛಾಯೆಯುಳ್ಳವನು,
ಅಪರೂಪವಾದ ಮೂರನೆಯ ಕಣ್ಣುಳ್ಳ ಈತನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪರಿಶುದ್ಧನು.
ನನ್ನ ಹೃದಯ ಕಮಲದಲ್ಲಿರುವ ಆತನಿಗೆ ನಾನು ಶರಣಾಗುತ್ತೇನೆ.
ನಾರಾಯಣನಿಗೆ ಪುನಃ ಪುನಃ ನನ್ನ ಪ್ರಣಾಮಗಳು.
ಶ್ವರೂಪಿಯಾದ ಪರಮ ಪುರುಷನ ಮುಂದೆ ನಾನು ಶರಣಾಗತನಾಗುತ್ತೇನೆ.
ನಾರಾಯಣಾಯ ವಿದ್ಮಹೇ ವಾಸುದೇವಾಯ ಧೀಮಹಿ ।
ತನ್ನೋ ವಿಷ್ಣುಃ ಪ್ರಚೋದಯಾತ್ ॥
ಓಂ ಶಾಂತಿ ಶಾಂತಿ ಶಾಂತಿಃ
ನಾರಾಯಣನನ್ನು ನಾವು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವೆವು.
ವಾಸುದೇವನನ್ನು ನಾವು ಧ್ಯಾನಿಸುವೆವು.
ಆ ವಿಷ್ಣುವು ನಮಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು,
ಜ್ಞಾನೋದಯವನ್ನುಂಟು ಮಾಡಲಿ.
ಓಂ ಶಾಂತಿಃ ಶಾಂತಿಃ ಶಾಂತಿಃ